maandag 29 april 2019

Update van postbode Peet

Werken bij de post heeft wel wat bijwerkingen zoals: een voortdurende training van geheugen, conditie en blaas en van het voorjaar tot de herfst een genant bruine kop.
Ondanks de geheugentraining heb ik vaak geen besef van datum, tijd en plaats, want ik begin 's morgens te lopen en blijf de hele dag goedemorgen zeggen, dan loop ik ook nog de hele tijd rondjes en als iemand naar een bepaalde straat vraagt ben ik helemaal gedesoriënteerd. Bovendien komt m'n sluimerende topografische beperking vaak om de hoek kijken. Natuurlijk altijd de hoek waar ik 'm niet verwacht. De datum probeer ik wel echt te onthouden want die moet je soms paraat hebben bij een "we hebben u gemist" briefje. Volgens sommige collega's klopt deze tekst niet, ze zouden 'm liever vervangen door "uw pakketje paste weer es niet door de brievenbus en u deed de deur niet open ondanks herhaaldelijk bellen, kloppen en heel hard schreeuwen, nee hoor, grapje, de buren kwamen gelukkig op het lawaai af en hebben uw pakketje op de stapel gelegd, graag zelf eventjes ophalen op nummer zus en zo". Deze tekst is misschien te lang. Nog even wat vanaf schaven.
Een andere bijwerking is dat ik continu aan het scannen ben, niet alleen de pakketjes die ivm track en trace gescand moeten worden, maar ook de huisnummers, het liefst in combinatie met de juiste straatnaam, de paadjes tussen de huizen en uiteraard de brievenbussen. Ook ben ik voortdurend anticiperend de weg aan het scannen op obstakels, stratenmakers, kabelgravers, klikowagens, bomenkappers, bouwvakkers en meer van dat soort takken van bedrijvigheid zodat ik hier m'n looproute flexibel maar toch veilig omheen kan buigen en de post volgens de sbs-code in de brievenbussen kan werpen (sbs = snel, behendig & sierlijk). Nog een bijwerking is dat m'n broodtrommel aan het einde van de dag leeg is tot het laatste kruimeltje en dat ik tegenwoordig toch wel bijna alles eet wat me wordt voorgeschoteld. Dit zijn zoal de bijwerkingen die ik na het eerste halfjaar bespeur. Of er op lange termijn ook bijwerkingen zijn zal de toekomst uit moeten wijzen. En ook al gaat het er bij de post soms hectisch aan toe, met de slogan "alleen rust kan ons redden" worden de gemoederen vaak wel weer tot bedaren gebracht. Verder lossen we alles op met elastieken (om de post bijelkaar te houden maar ook om de immer openvliegende bakfietskleppen te sluiten), met pleisters (om de verwondingen bij oa scherpe brievenbusranden te stelpen) en natuurlijk met zoveel mogelijk niet al te subtiele humor.
Als je vraagt "past je zelfbeeld wel in het straatbeeld?" dan is m'n antwoord dat het redelijk in balans is. Want zolang mensen je begroeten met "hallo harde werker" en "je bent een engel", ja, dat geeft je toch vleugels, ook al weet je dat het niet zo is.

maandag 21 januari 2019

Post it

een kleine impressie van de eerste weken als postbezorger:
de ochtend begint met een peuk om een dreigend overschot aan frisse lucht alvast te compenseren (gratis meeroken)
verder bezorg je zoveel meer dan post:
je weggewaaide pet bij jezelf terug
een weggewaaide ballon bij een bakfietskind
je omgevallen postfiets weer overeind
een over het hek geschoten voetbal terug bij de schoolkinderen (bedankt dat u daar tijd voor hebt 😀)
een goedemorgen/middag, soms zelfs de beste wensen voor een heel jaar, een lach, het fijne van deze verbale postpakketjes is dat je ze meestal ook weer retour afzender krijgt
naast een rampzalige dag waarop ik m'n begeleider kwijt was geraakt - toen werd ik pas echt bezorgd - ook leuke dagen waarop ik alle post goed kon bezorgen
helaas ook af en toe een regendag dus voortaan altijd m'n regenpak mee
morgen schijnt het te gaan sneeuwen, dan haal ik de slee tevoorschijn denk ik en bij sneeuw schijnt ook vaak de zon: gratis wandel- en lichttherapie, helemaal toppie 😎
het snoepje van deze week is: voorlezen als postbode tijdens het voorleesontbijt bij groep 3/4, want komende woensdag beginnen de nationale voorleesdagen! heel Holland leest voor, hoe leuk is dat ❣

zondag 28 oktober 2018

Korte cultuursnuif

Hebben we eindelijk de ingang gevonden worden we er alweer uitgegooid. Maar toch eventjes een brokje cultuur kunnen snuiven in de bieb in Holten, onderdeel van het Kulturhus. De mooie kunstwerken geven gelijk bij binnenkomst (en vertrek) het gevoel dat er een goede verbinding is tussen de partners van het Kulturhus. Daar kunnen we nog wat van opsteken in Ede city. En handig voor de klanten (en medewerkers) dat er onbeperkt gratis internetcomputers beschikbaar zijn. Waarschijnlijk zijn er nog veel meer leuke dingen in de bieb van Holten maja dan moet je niet net voor sluitingstijd komen. 's Avonds in Rijssen ook nog een snuifje cultuur meegepikt want Rijssen bestaat 775 jaar en dat wordt gevierd met een levendig en sprankelend straatbeeld met lichtjes, zang en muziek, winkels die de hele avond open zijn, jong en oud op de been terwijl het na een half jaar hete zomer nu toch eigenlijk voor het eerst wel heel frisjes is. Maar de warmte van saamhorigheid kan daar wel tegen. Zeker als je al 775 jaar warmte, kou en cultuur met elkaar deelt.

vrijdag 26 oktober 2018

Balans

Als ik zo langzamerhand naar de zestig ga zou m'n weegschaal dat eigenlijk ook moeten doen, 2 kilo per jaar, hoe moeilijk kan dat zijn? 😉📉⏳

dinsdag 23 oktober 2018

Miauw

Tweede deel over Winston: Spion met snorharen. Door Frauke Scheunemann. Een supergrappige kattendetective. Ik lees momenteel het liefst kattenboeken nu we 2 katjes in huis hebben, miauw. Winston, voluit Winston Churchill, is ook nog es de enige kat die kan lezen en schrijven. Sja, katten zijn nu eenmaal slim. Miauw miauw. Over een ontvoering, een musical en een Russische oma. Geen tijd dus om rustig te liggen spinnen voor Winston. Zelf lezen vanaf ongeveer 10 jaar.

zondag 21 oktober 2018

In de lift

Na een hectische en enthousiaste groep 6 in de bieb sta ik met de juf en haar overvolle boekentas in de lift. Er staat ook een man in de lift aan wie de juf uitlegt dat ze 28 kinderen heeft. Nou dan heeft u ook niet stilgezeten zegt de man. We liften mee naar de 3e verdieping terwijl we naar de begane grond wilden waar de kinderen nog achter het hek staan te wachten. Gelukkig hoorde ik uit betrouwbare bron dat het hek inderdaad direkt opengaat bij calamiteiten, een hele geruststelling 😀

vrijdag 12 april 2013

hieperdebieb

   
                              
wist je dat:
 * groepen kinderen in de bieb voor leven in de brouwerij zorgen
 * we momenteel de groepen 3 over de vloer hebben
 * dat heel leuk is want ze kunnen lezen!
 * de letterposters op het raam, de boekenfiguren op de muur en de mooie boeken op de jeugdafdeling voor een feestelijke stemming zorgen!
 * zo'n biebbezoek van groep 3 meestal ook echt een feestje is
 * het hééél af en toe niet zo soepel loopt
 * bij het afscheid van een uitzonderlijk hectische groep - die al je energie heeft opgeslokt - een onschuldig koppie aan je vraagt "vindt u het ook zo jammer dat het nu voorbij is?"
 * je dan toch helemaal smelt?
 * je bij zo'n groepsbezoek de leerkracht met de fijne en subtiele pedagogische kneepjes en knipoogjes niet kunt missen
 * er soms ook een hele strenge juf tussen zit van wie de kinderen niet mogen praten
 * wij als biebtiepen daar een beetje de kriebels van krijgen
 * zo'n strenge juf dan wel weer leuke foto's op de website van de school zet
 * ze dus toch weer een pluspuntje van ons krijgt
 * we de groepen meestal buiten de openingsuren ontvangen zodat we ze in alle rust
    wegwijs kunnen maken
 * er trouwens ook tijdens de openingsuren van de bieb hele groepen komen binnenvallen
 * deze groepen bijvoorbeeld uit IJsland of uit Barneveld komen
 * er altijd wel iets te beleven is in de bieb
 * de hele bieb binnenkort zelfs op z'n kop wordt gezet!