We zitten midden in de herinrichting van de jeugd- en muziekafdeling. De kollektie van de muziekafdeling is in korte tijd zo schrikbarend geslonken, dat er een enorme ruimte op de afdeling is ontstaan die schreeuwt om leuk, handig, gezellig, chill en ook nog eens logisch ingericht te worden, low-budget uiteraard. Samen met een kollega, die gelukkig iets meer ruimtelijk inzicht heeft, heb ik me enige uurtjes bezig gehouden met de afmetingen en aantallen van boekenplanken, -kasten, zithoekjes, cd/dvd/stripboekmeubels etc. etc. en de indeling van ons prachtig maar ook zo vreemd gebouw vol rondingen, inhammen en vooral pilaren. Doordat de ruimte nu nog gevuld is in de oude setting is het moeilijk om in je hoofd het nieuwe plaatje te plakken. Bovendien lijkt het op papier wel mooi ruim, maar als je dan om je heen kijkt stoot je je kop alweer tegen zo'n pilaar.
Het schuiven en herinrichten kan (gelukkig) alleen maar in kleine stapjes omdat dit in de uurtjes buiten de openingstijden moet gebeuren. Anders zouden de klanten helemaal niet meer veilig zijn in de bieb met al die rondvliegende boeken en omvallende kasten. Na elke uitgepakte, omgebouwde, verschoven en weer ingepakte kast buigen we ons weer over de ondoorgrondelijke plattegrond om te kijken wat de volgende zet zal zijn. De zware jongens, die steeds de kasten mogen ombouwen en verzetten (echt dol op een verzetje) en die nu zeker geen sportschool nodig hebben, kunnen dan ook even op adem komen.
Deze ochtend is de B-kast (leesboeken 9-12 jr) aan de beurt. Helaas kan ik maar eventjes meehelpen, want ons sporadisch jeugdoverleg is ook dringend gewenst: binnenkort is het weer kinderboekenweek!!! Gelukkig is m'n superflexibele en sportieve kollega Hetty bereid om de stapels boeken weer in de kast te smijten eh zetten. Zij heeft deze weken ook dispensatie van de sportschool.
's Middags kan ik me helemaal uitleven in een hectische uitleen met talloze niet-saaie momentjes. Zoals een omvallende kast, dat is eigenlijk net iets te onsaai, zeg maar gewoon scary, gelukkig komt iedereen er zonder kleerscheuren vanaf en heb ik nog een stickervelletje om op de schrik te plakken. De betreffende timmerman-in-spe (die waarschijnlijk van mening is dat de kast niet goed stond en daar ook helemaal gelijk in heeft) zag ik vandaag alweer op het schoolplein en we hebben nu een bijzondere band. Als we over 15 jaar weer gaan schuiven met de kasten (stel dat er dan nog boeken zijn) dan zal ik hem acuut inschakelen.
Daarna komt er een klant die informatie zoekt over geweren, beslist niet voor kinderen zegt hij, maar hij wil toch niet naar de volwassenafdeling gaan. Ik duik een boek voor hem op (uit de serie "ooggetuigen", een veelzeggende titel eigenlijk, maar daar zoek ik nog even niks achter) en nog een soort geweren-encyclopedie die in een andere bieb van ons netwerk aanwezig is. Heb hem nog een routebeschrijving naar die bieb gegeven en daarna niks meer van hem gehoord. Ik ga ervan uit dat het 'm puur om de theoretische informatie te doen is en dat mijn speurwerk verder geen ernstige gevolgen zal hebben. Maar de uitdrukking "niet geschoten is altijd mis" klinkt me nu wel een beetje luguber in de oren.
Vervolgens een vraag om uitleg van muziekweb. Nu we nog maar heel weinig cd's in huis hebben kunnen onze klanten cd's reserveren uit de onmetelijke kollektie van de bieb in Rotterdam via de online service "muziekweb". Deze muziekvragen hoor ik nu ook netjes af te handelen want ik heb zelfs op de drukke woensdagmiddagen geen steun meer van een muziekkollega.
Er zijn by the way best veel nieuwe jeugdklanten voor een rondleiding. En dat is natuurlijk super!! Vooral veel ouders met kinderen in groep 3. Blijkbaar is dit nog altijd een goed moment om de weg naar de bieb (terug) te vinden!!
Tussendoor de gewone zoekvragen voor spreekbeurten en nivo-leesboekjes en de A- B- en C-boeken die nu allemaal ergens anders staan, dus veel persoonlijke begeleiding naar de nieuwe plekken.
De altijd populaire Stilton-tafel aangevuld met andere muizenissige boeken zoals van Paul Biegel en Suzanne Collins om Stilton geen alleenrecht te geven of beter gezegd: om de leesomgeving voor kinderen te verrijken. Kinderen een rijk aanbod van goede en leuke boeken geven, dat is de hele clou!!
Vanuit m'n ooghoeken zie ik ook nog ergens een zwerver-achtig type rondstruinen, maar geen overlast voorzover ik merk (maja, wat merk je nog op zo'n middag).
In de gauwigheid hoor ik van een langsrennende kollega, die al uren geleden naar huis had gewild, dat ik in de kinderboekenweek mag opdraven voor een presentatie op een ouderavond. Maar ik word er niet heet of koud van, waarschijnlijk dringt het nog niet door in m'n hersenhelften, want normaal gesproken gaat er dan acuut een lampje branden met "spreekangst" of zoiets, misschien is het nu een spaarlampje dat wat langzamer op gang komt, de gloeilampen zijn inmiddels verboden geloof ik. Of ben ik in één klap wonderbaarlijk genezen? Even in de gaten houden.
Ik voel bij thuiskomst echt geen enkele behoefte meer aan een bezoekje aan de sportschool, dus het pas verworven basic-fit pasje snel aan een huisgenoot gegeven, die daar onmiddellijk mee wegfietst. Dat is wel super van basic-fit dat het hele gezin op de pas mag! Mocht je je afvragen waarom ik (IK) in een blogje 3 x het woord "sportschool" gebruik, sja, dat is een heel ander verhaal. Het heeft te maken met m'n bekering tot de bewegingsleer of zoiets. Zie http://pee.weblog.nl/
Pee + bieb = (beau)coup de chaos dus en dan te bedenken dat ik tegenwoordig nog wel zo'n ordelijk kapsel heb, haha.
Heel kort. Ben té blij dat er eindelijk weer eens een bericht van bonbon verschijnt. En wat voor een. Ik geniet maar tegelijkertijd ook helemaal niet. Hoe je de dingen opschrijft is heerlijk om te lezen, maar de dingen zelf zijn, hoe zal ik het zeggen, niet zo appetijtelijk.
BeantwoordenVerwijderenGoede moed BB. En je moet maar denken dat er uit de OerChaos uiteindelijk ook iets tevoorschijn is gekomen dat met een beetje goede wil heel vaak leefbaar blijkt.