Een impressie van een hectische woensdag op de jeugdafdeling in de bieb, waardoor je de indruk kunt krijgen dat een bezoekje aan de bieb en zeker het werken in de bieb het tegenovergestelde van saai is.
We zitten midden in de herinrichting van de jeugd- en muziekafdeling. De kollektie van de muziekafdeling is in korte tijd zo schrikbarend geslonken, dat er een enorme ruimte op de afdeling is ontstaan die schreeuwt om leuk, handig, gezellig, chill en ook nog eens logisch ingericht te worden, low-budget uiteraard. Samen met een kollega, die gelukkig iets meer ruimtelijk inzicht heeft, heb ik me enige uurtjes bezig gehouden met de afmetingen en aantallen van boekenplanken, -kasten, zithoekjes, cd/dvd/stripboekmeubels etc. etc. en de indeling van ons prachtig maar ook zo vreemd gebouw vol rondingen, inhammen en vooral pilaren. Doordat de ruimte nu nog gevuld is in de oude setting is het moeilijk om in je hoofd het nieuwe plaatje te plakken. Bovendien lijkt het op papier wel mooi ruim, maar als je dan om je heen kijkt stoot je je kop alweer tegen zo'n pilaar.
Het schuiven en herinrichten kan (gelukkig) alleen maar in kleine stapjes omdat dit in de uurtjes buiten de openingstijden moet gebeuren. Anders zouden de klanten helemaal niet meer veilig zijn in de bieb met al die rondvliegende boeken en omvallende kasten. Na elke uitgepakte, omgebouwde, verschoven en weer ingepakte kast buigen we ons weer over de ondoorgrondelijke plattegrond om te kijken wat de volgende zet zal zijn. De zware jongens, die steeds de kasten mogen ombouwen en verzetten (echt dol op een verzetje) en die nu zeker geen sportschool nodig hebben, kunnen dan ook even op adem komen.
Deze ochtend is de B-kast (leesboeken 9-12 jr) aan de beurt. Helaas kan ik maar eventjes meehelpen, want ons sporadisch jeugdoverleg is ook dringend gewenst: binnenkort is het weer kinderboekenweek!!! Gelukkig is m'n superflexibele en sportieve kollega Hetty bereid om de stapels boeken weer in de kast te smijten eh zetten. Zij heeft deze weken ook dispensatie van de sportschool.
's Middags kan ik me helemaal uitleven in een hectische uitleen met talloze niet-saaie momentjes. Zoals een omvallende kast, dat is eigenlijk net iets te onsaai, zeg maar gewoon scary, gelukkig komt iedereen er zonder kleerscheuren vanaf en heb ik nog een stickervelletje om op de schrik te plakken. De betreffende timmerman-in-spe (die waarschijnlijk van mening is dat de kast niet goed stond en daar ook helemaal gelijk in heeft) zag ik vandaag alweer op het schoolplein en we hebben nu een bijzondere band. Als we over 15 jaar weer gaan schuiven met de kasten (stel dat er dan nog boeken zijn) dan zal ik hem acuut inschakelen.
Daarna komt er een klant die informatie zoekt over geweren, beslist niet voor kinderen zegt hij, maar hij wil toch niet naar de volwassenafdeling gaan. Ik duik een boek voor hem op (uit de serie "ooggetuigen", een veelzeggende titel eigenlijk, maar daar zoek ik nog even niks achter) en nog een soort geweren-encyclopedie die in een andere bieb van ons netwerk aanwezig is. Heb hem nog een routebeschrijving naar die bieb gegeven en daarna niks meer van hem gehoord. Ik ga ervan uit dat het 'm puur om de theoretische informatie te doen is en dat mijn speurwerk verder geen ernstige gevolgen zal hebben. Maar de uitdrukking "niet geschoten is altijd mis" klinkt me nu wel een beetje luguber in de oren.
Vervolgens een vraag om uitleg van muziekweb. Nu we nog maar heel weinig cd's in huis hebben kunnen onze klanten cd's reserveren uit de onmetelijke kollektie van de bieb in Rotterdam via de online service "muziekweb". Deze muziekvragen hoor ik nu ook netjes af te handelen want ik heb zelfs op de drukke woensdagmiddagen geen steun meer van een muziekkollega.
Er zijn by the way best veel nieuwe jeugdklanten voor een rondleiding. En dat is natuurlijk super!! Vooral veel ouders met kinderen in groep 3. Blijkbaar is dit nog altijd een goed moment om de weg naar de bieb (terug) te vinden!!
Tussendoor de gewone zoekvragen voor spreekbeurten en nivo-leesboekjes en de A- B- en C-boeken die nu allemaal ergens anders staan, dus veel persoonlijke begeleiding naar de nieuwe plekken.
De altijd populaire Stilton-tafel aangevuld met andere muizenissige boeken zoals van Paul Biegel en Suzanne Collins om Stilton geen alleenrecht te geven of beter gezegd: om de leesomgeving voor kinderen te verrijken. Kinderen een rijk aanbod van goede en leuke boeken geven, dat is de hele clou!!
Vanuit m'n ooghoeken zie ik ook nog ergens een zwerver-achtig type rondstruinen, maar geen overlast voorzover ik merk (maja, wat merk je nog op zo'n middag).
In de gauwigheid hoor ik van een langsrennende kollega, die al uren geleden naar huis had gewild, dat ik in de kinderboekenweek mag opdraven voor een presentatie op een ouderavond. Maar ik word er niet heet of koud van, waarschijnlijk dringt het nog niet door in m'n hersenhelften, want normaal gesproken gaat er dan acuut een lampje branden met "spreekangst" of zoiets, misschien is het nu een spaarlampje dat wat langzamer op gang komt, de gloeilampen zijn inmiddels verboden geloof ik. Of ben ik in één klap wonderbaarlijk genezen? Even in de gaten houden.
Ik voel bij thuiskomst echt geen enkele behoefte meer aan een bezoekje aan de sportschool, dus het pas verworven basic-fit pasje snel aan een huisgenoot gegeven, die daar onmiddellijk mee wegfietst. Dat is wel super van basic-fit dat het hele gezin op de pas mag! Mocht je je afvragen waarom ik (IK) in een blogje 3 x het woord "sportschool" gebruik, sja, dat is een heel ander verhaal. Het heeft te maken met m'n bekering tot de bewegingsleer of zoiets. Zie http://pee.weblog.nl/
Pee + bieb = (beau)coup de chaos dus en dan te bedenken dat ik tegenwoordig nog wel zo'n ordelijk kapsel heb, haha.
donderdag 6 september 2012
zaterdag 11 februari 2012
lezen is een feestje
Na m'n vorig stukje ben ik jullie nog wel een verslagje schuldig over die en(g)e avond. In geen velden of wegen sneeuw te bekennen, dus niks geen annuleringen of excuses, behalve de enorme buikpijn, maar dat is blijkbaar geen wettig excuus. Op dit moment (3 febr.) sneeuwt het trouwens wel...... Op de bewuste donderdag (is nooit m'n favoriete dag geweest) had ik 's ochtends ca. 300 boeken, tijdschriften, luisterboeken, meeleesboeken, dvd's verzameld en in kratten gepropt. Met Nico (m'n personal coach/chauffeur) een speeddate geprikt op de parkeerplaats van Cultura-drome. Een parkeervergunning in de vorm van een bordje (enorm geval) bij de receptie gehaald. In no time hadden we de kratten achterin de bus gestouwd. Je kunt je afvragen of het echt nodig was om zoveel boeken etc. mee te slepen, ja, dat kun je je afvragen haha, maja, als je toch een bus hebt.... Voor de rest van de dag tot weinig in staat, door m'n apatisch vermogen. Misschien heb ik Ilse nog opgehaald uit school, zou kunnen. M'n stem eindeloos schor geoefend in de badkamer met m'n verhaal. En de uren tellen tot het moment supreme, boeh. Het is vreselijk om 's avonds nog iets te moeten pres(en)teren, ook al ben ik een avondmens. Want: de hele dag tijd voor zenuwen. Eindelijk is het zover, we moeten gaan. Ilse gaat mee om me te weg te brengen. We kunnen helaas niet voor de deur van de school parkeren, dus moeten nog even heen en weer sjouwen met de kratten, gelukkig met hulp van het team. We worden hartelijk ontvangen door het team, met een bezorgde opmerking over de lage opkomst. Maar voor mij is dat juist een geruststelling, waardoor ik me direkt al een beetje meer op m'n gemak voel. De ruimte is ook prima, want er staat een lege (!) boekenkast en veel tafels waar ik al m'n boeken mooi kan uitstallen! Omdat het toevallig nationale gedichtendag is kan ik spontaan beginnen met een gedicht van m'n favoriete schrijver Toon Tellegen. Toen ik een paar dagen later een stukje van dat gedicht aan Ilse liet horen zei ze "heb je dat echt voorgelezen? ik zou me dan heel erg schamen....." echt een opbeurende reaktie. Nou ja, het was ook wel een beetje vreemd want het gedicht heet "geen gedicht" (pag. 235 "daar zijn woorden voor"). Gedichten zijn leuk omdat je er veel dingen in kunt (ver)stoppen zoals bepaalde emoties, die je misschien niet zo snel op een andere manier zou verwoorden. Je kunt er ook veel onzin in kwijt en het kan zo ongerijmd zijn als geen gedicht haha.
Behalve gedichtendag valt deze donderdag ook nog eens in de nationale voorleesdagen, helemaal top natuurlijk! Daarom had ik het vertelkastje meegenomen met het verhaal "mama kwijt" en het slingertje + een paar ballonnen opgehangen. Een feestelijk tintje! Het voorlezen met het vertelkastje gaat op mijn manier ook redelijk, behalve dat de platen wel echt strak en stroef zitten. Eén van de moeders is van plan het kastje na te maken voor een vriendin die op een kinderdagverblijf werkt. Voor de rest op een redelijk ontspannen manier m'n verhaal gehouden, geprobeerd er een begin, een midden en een eind in te breien. Het begin en het eind in de vorm van een anekdote "komt een meisje in de bieb" met als boodschap dat kinderen tijd en rust nodig hebben om hun boeken te kiezen en dat boeken een persoonlijke keuze zijn. Ik maak helaas vaak mee dat ouders tegen hun kind zeggen: "nee, geen prentenboek, daar ben je nu te groot voor" of "je moet snel zijn met die boeken, want de parkeermeter is bijna op". Voor de rest punten als: waarom is lezen belangrijk, vooral voor kinderen? en hoe krijg je kinderen die moeite hebben met lezen toch aan het lezen. Op het laatst had ik de titel "lezers of losers" nog veranderd in "lezen is een feestje", want m'n ene puberzoon vond "lezers of losers" nergens op slaan, hij is iig geen van beide..... 'k heb 'm nog wel even genoemd, die kreet, omdat ik 'm nog steeds lekker vind bekken (foei wat een taal weer). Tijdens m'n verhaal komen er al wat reakties en na afloop mag iedereen zelf tussen de boeken snuffelen en een boek uitkiezen dat hij/zij leuk zou vinden voor het kind of voor zichzelf en een boek dat hij/zij nooit zou kiezen. Het is verrassend hoe verschillend mensen naar boeken kijken, waardoor m'n puntje "boeken zijn een persoonlijk keuze" nog eens bevestigd wordt. De één zou bijv. nooit een boek van Stilton kiezen omdat het zo'n drukke bladspiegel heeft, maar de dyslectische zoon van een ander verslindt deze boeken juist! Eén moeder zou nooit een boek over opvoeding gaan lezen, jammer genoeg heb ik niet doorgevraagd naar de reden, want dat zou ik nog wel eens willen weten. Een andere moeder zou nooit een moppenboek kiezen. Het is leuk om zo'n boekenrondje te maken en alle meningen en ideeën te horen, daardoor komt er vanzelf een levendig gesprek op gang. Het is ook grappig om mensen te leren kennen door hun boekenkeuze. Zeg me welke boeken je kiest.......
Al met al viel het me reuze mee en kon ik het zelfs "leuk" vinden. Maar tegelijk ben ik nog steeds geen spreker, meer een lezer en een schrijver....... Ik ben nogal gevoelig voor de setting. Een gezellige huiskamer of een klaslokaal, dat gaat, maar geen groot publiek dat rijendik naar me zit te staren, boeh. Daarom zag ik vandaag de presentatie vd 2e helft van de voorleeswedstrijd ook niet meer zitten, sorry Willy. Dat ik dat heb overwogen, onbegrijpelijk. Het is misschien wel waar dat je sommige angsten te lijf moet gaan, maar dan graag stapje voor stapje, rustig aan. En wie weet moet ik ook nog es op rijles gaan?
Behalve gedichtendag valt deze donderdag ook nog eens in de nationale voorleesdagen, helemaal top natuurlijk! Daarom had ik het vertelkastje meegenomen met het verhaal "mama kwijt" en het slingertje + een paar ballonnen opgehangen. Een feestelijk tintje! Het voorlezen met het vertelkastje gaat op mijn manier ook redelijk, behalve dat de platen wel echt strak en stroef zitten. Eén van de moeders is van plan het kastje na te maken voor een vriendin die op een kinderdagverblijf werkt. Voor de rest op een redelijk ontspannen manier m'n verhaal gehouden, geprobeerd er een begin, een midden en een eind in te breien. Het begin en het eind in de vorm van een anekdote "komt een meisje in de bieb" met als boodschap dat kinderen tijd en rust nodig hebben om hun boeken te kiezen en dat boeken een persoonlijke keuze zijn. Ik maak helaas vaak mee dat ouders tegen hun kind zeggen: "nee, geen prentenboek, daar ben je nu te groot voor" of "je moet snel zijn met die boeken, want de parkeermeter is bijna op". Voor de rest punten als: waarom is lezen belangrijk, vooral voor kinderen? en hoe krijg je kinderen die moeite hebben met lezen toch aan het lezen. Op het laatst had ik de titel "lezers of losers" nog veranderd in "lezen is een feestje", want m'n ene puberzoon vond "lezers of losers" nergens op slaan, hij is iig geen van beide..... 'k heb 'm nog wel even genoemd, die kreet, omdat ik 'm nog steeds lekker vind bekken (foei wat een taal weer). Tijdens m'n verhaal komen er al wat reakties en na afloop mag iedereen zelf tussen de boeken snuffelen en een boek uitkiezen dat hij/zij leuk zou vinden voor het kind of voor zichzelf en een boek dat hij/zij nooit zou kiezen. Het is verrassend hoe verschillend mensen naar boeken kijken, waardoor m'n puntje "boeken zijn een persoonlijk keuze" nog eens bevestigd wordt. De één zou bijv. nooit een boek van Stilton kiezen omdat het zo'n drukke bladspiegel heeft, maar de dyslectische zoon van een ander verslindt deze boeken juist! Eén moeder zou nooit een boek over opvoeding gaan lezen, jammer genoeg heb ik niet doorgevraagd naar de reden, want dat zou ik nog wel eens willen weten. Een andere moeder zou nooit een moppenboek kiezen. Het is leuk om zo'n boekenrondje te maken en alle meningen en ideeën te horen, daardoor komt er vanzelf een levendig gesprek op gang. Het is ook grappig om mensen te leren kennen door hun boekenkeuze. Zeg me welke boeken je kiest.......
Al met al viel het me reuze mee en kon ik het zelfs "leuk" vinden. Maar tegelijk ben ik nog steeds geen spreker, meer een lezer en een schrijver....... Ik ben nogal gevoelig voor de setting. Een gezellige huiskamer of een klaslokaal, dat gaat, maar geen groot publiek dat rijendik naar me zit te staren, boeh. Daarom zag ik vandaag de presentatie vd 2e helft van de voorleeswedstrijd ook niet meer zitten, sorry Willy. Dat ik dat heb overwogen, onbegrijpelijk. Het is misschien wel waar dat je sommige angsten te lijf moet gaan, maar dan graag stapje voor stapje, rustig aan. En wie weet moet ik ook nog es op rijles gaan?
dinsdag 24 januari 2012
lezer of loser
De zenuwen beginnen al aardig op te spelen. Over 2 (slapeloze) nachten mag ik op een ouderavond iets vertellen over hoe leuk lezen is/zou moeten zijn. Ik heb, tegen m'n chaotische gewoonte in, zowaar een heel verhaal op papier gezet. Met naar mijn idee (voor wat het waard is) een begin, een soort van midden en een eind. Zodat ik in geval van acute black-out en andere uitvalverschijnselen toch nog iets voorhanden heb. Het kan natuurlijk zijn dat ik van angst na 1 minuut al wegsluip...... Helaas staat in het boekje dat ik heb gelezen over "ontspannen (hoe bedenken ze het: ONTSPANNEN) spreken in het openbaar" dat je voorafgaand aan een presentatie geen alcohol of kalmerende middelen mag gebruiken...... wat nu? Volgens mijn oudste zoon komt er bij mij alleen iets zinnigs uit na dit soort middelen. Maar okee, na afloop dan maar een extra flesje. Nu zoek ik nog even een pakkende titel, zoals "lezers of losers" of is dat te hard?? Okee, het gaat dan ongeveer zo: "lezers of losers, eigenlijk ben ik meer een lezer, maar nu ik hier sta voel ik me een loser..........." help sos waar blijft die sneeuwstorm nu waardoor het zo fijn zou worden afgeblazen, nog 2 dagen, het kan nog met die sneeuw.....
dinsdag 3 januari 2012
sneeuw(van)tafel
heb ik net een mooie, creatievelijke, winter/sneeuwtafel gemaakt, echt met een hele hoop nepsneeuw, sneeuwposters, dennenappels, houtblokken, ijsbeertje, pinguin en alles, subtiel opgesteld, echt nep zeg maar, met mooie winterse boeken erop natuurlijk, komen er 2 bijdehante meisjes langs, jaar of zes, zeven, ze registreren de bergen nep-sneeuw en het hele tafe(l)reeltje, zegt de een tegen de ander, "zal ik je eens iets vertellen: er komt deze winter geen sneeuw" ....... ziezo, in 1 x alle sneeuw van tafel geveegd, snik, of eigenlijk hoi, zal ik gelijk maar een lentetafel maken??
Abonneren op:
Posts (Atom)